سعید آرمات

خط‌ها، خاک ها و یادهای ساجده کشمیری

در یادهای ما از ساجده کشمیری احتمالاً سه چیز باقی می ماند، اول از همه نحوگریزی های زبانی اوست که برجسته ترین جنبه شخصیت شعری او بود دوم رنگهای  پرتقالی لباس او و دیگر روش اوست در نقشهای خط. در این که ساجده بیش از آنکه خط را بنویسد آن را نقاشی می کرد دوستان نزدیکش را  کمترین شکی نیست شخصیت ویژه ای که او برای هر حرف در جایگاههای متفاوت قائل بود با دقت در خط نویسی هایش قابل رد یابی است تا جایی که یک حرف واحد را در عبارتها و جمله های مختلف ،به شکلهای متفاوت می نوشت  این عبارتها و جمله ها شاید بهانه ای باشد برای ما که دوباره یادی کرده باشیم از او و شاید بیان حس همدلی با دوست نزدیکش فاطمه زارع.

در مراسم فرش خاکی امسال فاطمه و خواهرش به همراه وحیدرضا زارع به شکل حیرت آوری بخشهایی از خط ساجده را با خاک های رنگی بر صفحه ی ساحل هرمز نقش کرده بودند برای من که بی هیچ دغدغه یا حتی کمترین ذهنیتی به هرمز رفته بودم تا فقط شبی در پای  دریا با صدای موجها بگذرانم دیدن این بخش از کار حکم دیدن شکستن امواج را داشت و از همه ی آن سفر بیست و چهار ساعته از تمام فرش پر نقش و نگار به داشتن  تکه ای از آن در عکسی یادگاری قناعت کردم با یادی و سپاسی  دوباره از فاطمه زارع و خواهرش و  وحید رضا زارع مهرجردی

جلسه داستان

تشکل غیر دولتی خانه خشتی گامبرون برگزار می کند

جلسه داستان خوانی پنج شنبه ۲۶ آذر ساعت ۶ عصر

مکان:بندرعباس رسالت جنوبی خانه شهریاران جوان.

نقدها را بود آیا که عیاری گیرند؟

حافظ

انگارش! انگارش!... لابد باید با تو بگویم که...

اصولاً عادت ندارم هرجایی بروم و هرکسی را ببینم این از عادت های بد من است. چند سالی کم و بیش توی لاک خودم بودم البته گاهی به اقتضای شرایط و احساس نیاز دست هم به کارهایی زده ام  مثل برگزاری شب شعرهای ماه وکارهای مشابه آن که البته بیشتر نیز باهمدلی  یک دوتن دوستان دیگر برگزار می شد به جای پرداختن به خودمان به دنبال ایجاد فضا بودیم تا در آن همه باشند و همه نیز رفیق باشند و با خبر از حال هم .

از اواخر دهه ی شصت با خواندن حرف های همسایه ی نیما  فهمیدم که سوای شناخت اصول و موازین شعر چیزهای مهم تری وجود دارد، یک تقسیم بندی ساده برای شناخت راهی که در پیش رو داشتم .

1. تمرین مدارا

2. تمرین شناخت اصول شعر و ادبیات