رسوب یا شب های بی شنبه

 شاهین باوی

سپاس از مسعود رحمتی

رسوب یا شب­های بی­شنبه

                                 

                           اسکلتی     در منتهی­الیه سیبِ بی شنبه

                           سمت خودم   میم ­میم   عروسکی با لب­های ساختمان

                           رسوب گرفتن­ام ته راه افتادن­ام  

                           چشم­هات که عین فیل بر شانه­ی این سطر

                           چندتا ثانیه چند رسوب برای اطمینان

                           بالا لاتر از دریا از ته خواب­های بتهوون بی­شنبه ­بی

                         از کوچه­های شرقی فانوس(بنارس)؟   تا نهنگ  قرمزِ          توی خواب­هات   هات

                           اسکلتی در منتهی­الیه کجای آن            این

                           مهمانی انتهای دریا نشسته   

                           یا درختِ تکیه داده به چشم­هام

                           شاخ گاو وَ ته دریا       

                           با کلمه­یی از آیت­الکرسی (منفجر می کنم)       می

                            منفجر می کنم    با کلمات   البته دوباره

                            لیوانِ کنار پنجره

                            تکه­یی از اعصاب­ روی میز

                            خضر نبی بی خواب­های ته آن لیوان

                            یک بخاری در منتهی­الیه اسکلت              آن قاب

                            سنت توی قوطی کنسرو    تو به سمت تو راه افتاده ام

                             فلز و فسفرِ دود روی پهن

                           من روی بعدازظهرهای شهر دراز می کشم تا صدای کلاغ

                                                                                   درمنتهی­الیه.



۲
ات یا مرگ  جوانی ام


یک قاچ براهنی یک قاچ برای گلشیری

یک قاچ برای نامهای مستعار،          یک       

گوته، ریلکه و         نگاه می­کردند هندوانه که

که قارچ می شدم       که می رفتم          یک گلشیری برای

درختی عین بیدار می شدم و بودم          رهاتر از باد لا        عطررودخانه ات لا

می چسبد به تن ام به  اتاق بتهوون یا عین پنجره

معنا روی لا        وعکس ضمایر از وسط این سطر

اتاق، این     قارچ

معبد سینه ها ت   هات

وشعر پارک می شد و سط تنهایی اش  )        ومی شود شعر

وقتی خواب هات را از بتهوون غارت می کردند          لا بود لا؟

عطررودخانه ات   والکل ِشعربود مرگ جوانی­ام

و عبور، وسط                           و من پل            و بعد ریه های باد

در فصل پنجم و کبد ماجرا می خوانِیم ات ات ات ات.