رضا عابدینی

ایستاده

نشسته

حرف های مرا تکرار می کنی

و خواب دست های ما

خروس صبح که بیدار می شود

لیوان ها را

به آینه می سپاری

خروس تکرار می شود

اما حرف های من به شکل صدای تو

خود را باز می یابند

ودست ها

آینه ها به حضوری دیگر

با دعوت از صدای تو

فاصله میان من و صدایم

خروس را بیدار می کند

وقتی که صدایم را نمی شنوم

بر سایه دست هایم

 صداهایی خوابیده است

که خروس را نمی شنوند