طیبه شنبه زاده

احتمالن هنوز دوشنبه است.

شب ، جریان کولر از کوچه ،باد ِ داغ

لامسه ی سگ ولگرد

و زباله ی فراوان.

دشوار پشت پنجره منم.

واقعیت ِ سرد ِ توی ِ اتاق.

از جسمم پیاده می شوی با ساعت غمگین مچی.

                              وخدا حافظی ِ معقول.

چند گوسفند خیس  ِ مادر

از یک گوشه ام به دشت سرازیر می شود.

توضیح ساعت ِ عقب    منم.

درخت بومی که سرفه می کنی    دستمال منم.

هیجان ِ لب ِ کوتاه در لباس ِ لاغر منم

که از توضیح ِ آتش با شاخه ی خشک بالا می روم.

در می شوم             قفلم می کنی.